کوری مگه؟!

کلامی با مدرسین کنکور:

بدترین نوع تدریس آن است که لحن مدرس یکنواخت باشد (چه یکنواخت آرام چه یکنواخت بلند). این ذهن را خسته می کند و پس از نیم ساعت ذهن حرف تو را پس می زند! پس گاهی لحن را آرام و گاهی بلند کن ولی نه بلند که ماتحتت جر بخورد! خیلی زشت است که مدرس به دانش آموز 16-17 ساله بگوید کوری مگه!؟ مثلاً دیده شده است مدرس می گوید: "کوری مگه؟ نمی بینی اینور نوشته فلان و آنور بهمان" یا مثلا می گوید: "خاک بر سرت اگر نتونی حل کنی". اینها نه تنها دانش آموز را به چالش نمی کشد بلکه اندک امید و انرژی او را می کاهد و ممکن است دچار ذلت شود. یا اگر دانش آموز عاقل باشد یه فحش به مدرس می دهد و می گوید" "گور پدرت!" و خودش با انرژی می نشیند و درسش را می خواند، بی آنکه توهینی بشنود و یا خُرد (خورد) شود. 

مورد دیگری که در این تنها ویدیوی آموزشی کنکور داخل یوتوب دیدم این بود که استاد (که بسیار هم گنده اش کرده اند) واقعاً سواد ندارد! جالب آنکه لقب استاد را یدک می کشد! دانش آموز اگر جربزه و غیرت داشته باشد خودش گلیم اش را از آب می کشد بیرون، بی آنکه وقتش را صرف تماشای این ویدئوها و محتوای پوچ و غرض ورز و شیادگونۀ به اصطلاح آموزشی بکند. دانش آموز اگر اندک هوشی داشته باشد به هدفش می رسد بی آنکه هزینۀ گزاف بکند. 

هزینه کردن و تماشای این محتویات نه شرط لازم است و نه کافی برای قبولی در کنکور. ای کاش اولیا و خود دانش آموزان بفهمند این را.